SAL

Kung maaari sanang ipabago ang pangalan ko, gagawin ko. Salvador Dimaiwat Jr., ang tunay kong pangalan. Sabi ng lolo ko na siyang pinanggalingan ng pangalan ko, kaya daw Salvador ang pangalan namin ay dahil pareho kaming ipinanganak sa bisperas ng Pasko. Kasabay ni Jesus, ang dakilang manunubos ng sangkatauhan. Nag-iisa akong anak na lalaki sa anim na magkakapatid na puros babae. Bata pa ako, ipinanata na raw ako ng inay sa Mahal na Birhen ng Peñafrancia upang magpari. Ganun daw kasi ang tradisyon dito sa Bikol. Iniaalay ang mga anak na lalaki sa Kagurangnan samantalang ang mga babae’y nagtratarabaho sa mga sauna ng malalaking syudad o kaya nama’y katulong sa abroad. Bagay daw akong mag-pari dahil napakabait. Hindi raw masyadong lumalabas ng bahay at hindi pala-imik. Ganun daw dapat ang magpapari. Maganda sana ang ganitong pangalan, may maipagmamalaki ka, at wala rin akong tutol sa pagpari dahil kinalakihan ko na ang mangarap na nakasuot ng mahabang puting damit. Kaya lang kung bakit sa dinami-dami pa naman ng palayaw na maaring imbetuhin para sa akin ay ito pa ang kanilang naisipan. Sal. Maaari sanang tinawag na lang akong Badong o kaya Jun-Jun dahil dyunyor o kaya nama’y Nonoy, dahil unico hijo ako. ‘Yong isa ngang tukayo ko, tinatawag naming Vlad. Pero ako, Sal. Kaya madalas akong kantyawan nang mga kalaro ko simula nang tawagin ako ni Nestor, ang kalarong naming bulol ng Sal-Sal. Mula noon tinawag na nila akong Salsal! Ayoko sanang mapikon dahil hindi ko naman talaga alam kong anong ibig sabihin ng salsal. Pero alam kong bastos ito at narinig ko na rin ito minsan sa mga kalaro ko noon at maging sa mga nakatatanda kong pinsan na lalaki.
Nasa second year high school na ko nang minsang tanungin ako ng mga kaklase kong lalaki kong nagsasalsal na raw ako. Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mausisang tanong na yon. Vacant period namin noon at hinihintay namin ang pagdating ng titser sa katekesis, ang last subject namin pagkahapon. Sinundan pa ito ng isa pang tanong na labis kung ikinagulat. Ngunit di ako sa kanila nagpahalata. “Anong kulay daw daw ng kasit ko?” tanong ni Jonnie. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanila. Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung paano nga ba ang magsalsal at kung anong kulay ng kasit. Ngunit sa kadahilanang ayaw kong mapahiya, nagmamayabang kong sinagot sila. “Oo, madalas pa nga akong magsalsal.” Malakas kong sinabi. “Sige nga, anong kulay ng kasit?”makulit at mausisa akong tinanong ni Ben, ang pinaka-bully sa amin. Anak siya ng president ng PTA Council, kaya malakas ang magulang niya sa mga madre.
Ilang segundo nilang hinintay ang sagot ko. Pati ang ilan sa mga kaklase kong babae ay napatigil sa pagkain ng sampalok at hinintay ang sagot ko. Ayoko na sanang sagutin dahil hindi naman talaga ako nagsasalsal. Pero pinilit pa rin nila ako. At upang matapos na ang diliryo kong iyon, mapakumbaba kong sinabi, “Di ba Green?” Parang mga palaka silang dinatnan ng unang ulan at sabay-sabay silang nagtawanan. Halos mamatay sa tawa ang mga kaklase kong lalaki at muntik nang malunok ng isa kong kaklaseng babae ang buto ng kinakain na sampalok sa kakatawa. Palibhasa medyo boyish ‘yong kaklase kong babaeng ‘yon at hindi na dapat pagtakhan kung bakit mas alam niya marahil kung ano ang kulay ng kasit.
Dumating ang titser namin sa katekesis nang hindi ko namamalayan. Nilamon na ako ng hiya. At kahit dumating na siya, patuloy pa rin ang bulong-bulongan at palihim na tawanan. Narinig ko pang sinabi ng isa kong kaklase. “Green ang kasit ni Sal, para pala siyang alien!” sabi ni Eric. “ Parang ‘yong sa Mars Attack siguro ang kulay, patawang sinabi naman ni Ruben. Pati ang matalik kong kaibigan na si Jethro ay panay rin ang pagtawa. Ngunit nang mapansin niyang natahimik na ako sa isang sulok, tumigil na siya.
Kababata ko si Jethro, halos sabay kaming lumaki. Magkumpare ang mga tatay namin at magkasama sa Couples For Christ. Bata palang madalas na siyang nasa bahay at nakikipaglaro sa mga kapatid ko babae. Sa tuwing magbabahay-bahayan kami, siya ang tatayong tatay at ako ang paring magkakasal. Nanay si Elsa, ang sinundan kong kapatid na niligawan niya nung Grade 6, ngunit binasted agad ng kapatid ko. Pari parati ang role ko, kaya pagkatapos ng kasal, wala na ako sa eksena. Habang naglalaro pa sila ng bahay-bahayan. Mag-isa na akong naglalaro ng jackstone at ilang mga barbie dolls ng mga kapatid ko. Kinakausap ko ang mga manika. Kapag nakita na nila akong nag-eenjoy sa sariling paglalaro, saka lamang nila titigilan ang bahay-bahayan at makikipaglaro uli sa akin.
Pagkatapos ng klase, yinaya ako ni Jethro na dumaan mo na nang bahay nila. Wala daw ang magulang niya. Sumama ako dahil gusto ko sanang magpalipas oras muna nang sama ng loob. Ngunit may ibang plano pala si Jethro. Nasa pintuan na kami ng bahay nila nang sabihin niya ang iniisip niya gagawin.
“Gusto mo bang matutong magsalsal?” tanong niya. Hindi ako nakasagot sa tanong ni Jethro. Pero marahil dahil sa sama ng loob sa sarili at sa mga kaklase ko, pumasok ako ng bahay nila. Sapat na ‘yon para sabihin kong gusto ko ring matutong magsalsal.
Napakalaki nang bahay nila. Sayang nga lamang at walang kapatid si Jethro. Pweding maglaro ng taguan sa laki ng bahay nila. Pumasok kami ng kuwarto ni Jethro. May sariling kuwarto ang kaibigan ko. May mga posters ng Japanese Anime at ilang babasahin na puros hubad na babae. Sa tatay nya raw yon. Pinatingnan niya ito sa akin. Binigyan niya rin ako ng isang beer in can. Red Horse. Malamig na malamig. Pinagpapawisan ang lata. Dalawang beses na rin akong nakatikim ng beer at di ko talaga magawang magustuhan ang lasa nito. Parang ihi. Pinaghalong pait at pakla ang lasa. Ganun pa man, binuksan ko ito. Lumabas ang mga puting bula nito at sinabihan ako ni Jethro na inumin ko na raw habang malamig. Binuksan na rin ni Jethro ang beer niya. Sabay naming nilagok ang inumin at hinayaang dumaloy ito sa aming lalamunan.
Namula ang pisngi ni Jethro matapos inumin ang isa pang beer. Samantalang ako nama’y tumigil na sa kakatingin sa mga babasahin na ibinigay niya sa akin. Sa halip, kinuha ko ang mga photo albums niya. May mga pictures ng pamilya ni Jethro. Mula pa nang siya’y ipinanganak. Unang gupit. Unang hakbang. Unang iyak. Unang kaarawan. At ilan pang mahahalagang pangyayai sa kanya. ‘Yong mga bagay na tulad nun ang wala ako. Hindi masyadong mahilig si inay sa ganito. Wala akong binabalikan na mga larawan.
Habang pinagmamasdan ko ang mga larawan, natanto kong madaling lumaki si Jethro. Madali siyang tumangkad, palibhasa’y una raw siyang tinuli. Sa pagtuli lang siguro kami hindi nagkasabay ni Jethro. Dahil nung nagkayayaan na magpatuli kami kay Pay Lando sa ilog ay umurong ako. Grade 4 siya noon at ako nama’y natuli bago mag-first year.
Ayaw ko pa sanang magpatuli, kaya lang ako na lang yata ang hindi tuli sa mga bata sa amin. Nagpatuli ako sa doktor. Mas masakit kasi ang sa albularyo at baka raw matetanus. Ngunit nagkamali ako. Masakit pa rin ang pagtuli sa akin dahil medyo matanda na ang doktor. Pasmado ang mga kamay nito. Tinipid pa nga yata ang anestisya dahil nadama ko pa ang pagtahi ng kapirasong laman na hindi naman pala pinuputol.
Tinangka pa itong tingnan nang mga kapatid kong babae, kaya raw ito nangamatis. Halos magdadalawang linggo bago nahilom ang sugat. Simula noon, ni hindi ko na tinangka pang usyusuhin ang ari ko. Maliban na lamang sa pag-ihi. May mga umagang nagigising akong matigas ito. Pero hindi ko ito pinapansin. Natatakot akong baka bigla na lang dumugo, sakaling galawin ko ito.
Nang matapos ni Jethro ang kanyang iniinom, inalok niya akong pumunta sa banyo. Doon na lang daw kami magsalsal. Hindi ko pa rin alam kung bakit sumunod ako sa kanya. Marahil tinamaan na rin ako ng beer na ininom ko o baka nama’y dahil inisip kong, “Kung hindi ngayon , kelan pa?”
Pagpasok namin, naghubad na si Jethro, tirik na tirik ang kanyang ari. Tiningnan ko ito. At nahihiyang kong hinubad ang aking suot na pantalon. Sa loob ko, natatakot ako sa gagawin namin. Baka dumugo. Ngunit pinilit ko na ring patigasin ang ari ko dahil nakakahiya na kay Jethro. “O.k. lang yan, Sal, hawakan mo nang ganito” pangungumbinsi sa akin ni Jethro. Pinahawakan niya ang ari ko at pinasunod sa kanya. Dahan-dahan naming hinimas ang mga ari namin. Nakapikit si Jethro. Samantalang patingin-tingin ako sa kanya. Alam na alam ni Jethro ang kanyang ginagawa. Matigas na matigas na ang kanyang ari. May mga maliliit na ugat na lumalabas dito. Samantalang ako’y hirap na hirap pa rin. Sinabihan niya akong mag-imagine raw ako ng mga babae. “Yong mga nakita mo sa magazines, ngayon mo sila isipin”, pabulong na sinabi ng kaibigan ko. Pero, walang pumapasok sa isip ko, maliban sa mga kaklase kong lalaking nagtawanan kanina. Galit ang namuo sa akin sa tuwing sasagi sila sa aking isip. Patuloy kong ginaya si Jethro sa kaniyang ginagawa. Tiningnan ko uli siya. Ngayo’y nakapikit na siya at mukhang napapakagat na ng labi. Nakikita ko muli akong iniiwan ni Jethro. Siya muli ang nauuna. May sarili na siyang mundo na pinapasok. Nabubuhay kaya sa isip niya ang mga babae sa magazines. Hindi ko alam. Kaya pinag-igihan ko na rin ang paghimas ng ari ko. May mga ugat na ring lumabas dito. Paurong-sulong. Nabubunggo ang ulo nito sa pagitan ng mga daliri ko. May kung anong kakaibang pakiramdam na kumikislot sa katawan ko. Hindi ko maintindahan ang nararamdaman ko. May kung anong pinaghalong lakas at panghihina ang nanalaytay sa mga ugat ko. Hanggang sa unti-unting may puting lumabas sa aming ari. Sabay uli kami ni Jethro. Tumalsik ang kasit namin sa tiles ng puting banyo at tumulo ang iba sa aming mga kamay. Sabay kaming tumawa ni Jethro. Malakas na malakas. Mas malakas sa tawanan ng mga kaklase ko kanina. Nasiyahan ako sa ginawa namin. Parang naibuhos ko ang lahat ng sama ng loob ko. Inisip kong parang lason ang kasit na kailangang pakawalan sa katawan. Puti pala at hindi green ang kulay nito. Napatawa na lang uli ako. Sinabihan ako ni Jethro na maghugas ng kamay at dahan-dahan kong binuksan ang faucet. Lumabas ang napakaputing tubig sa nawasa na parang ilang taon nang inimbak at ngayo’y parang ayaw ng mahinto sa pagdaloy.
Umuwi akong ng bahay ng araw na ‘yon na may kakaibang pakiramdam. Damang-dama ko pa rin ang ginhawa na mailabas ang lahat ng mga tinipong emosyon sa loob ng katawan ko. Amoy clorox pala ang mga damdaming ito. Mga galit na kinikimkim lamang sa sarili. Tulad ng naramdamang galit ko sa mga kaklase ko at sa katotohanang dala ng pangalang ikinabit na sa akin.
Nasundan pa ang pagsalsal namin ni Jethro ng maraming beses. Parang bisyo nakakalulong ang pagsalsal. Di tulad ni Jethro wala akong ibang iniisip na babae sa tuwing gagawin namin ang pagsalsal. Sapat na sa akin ‘yong mga kasama ko ang pinakamatalik kong kaibigan sa gawaing ito. Masaya ko sa tuwing magsalsal kaming magkasama.
Mula rin nang matuto akong magsalsal, nahalata kong naging madali ang paglaki ng ari ko sa mga sitwasyong hindi ko inaasahan. Bigla na lamang itong lumalaki kahit saglit kong mahawakan o kahit na masandayan lamang ito ng unan. At kahit na minsan hindi ko na kasama si Jethro, nagagawa ko nang magsalsal ng mag-isa. Minsan sa kwarto, pagdating na pagdating galing eskwelahan, o minsan nama’y sa loob ng banyo. Minsan nga nahuli pa ako sa pagpasok dahil nagsalsal muna ako. Nakapagsalsal na rin ako sa sinehan kasama si Jethro. At nagawa ko na ring magsalsal sa loob ng bus. Nang minsang pumunta kaming Manila dahil namatay ang nakakatandang kapatid ni Tatay. Walang maraming pasahero sa loob ng sasakyan kaya nagawa kong pumili ng mauupuan. Pinayagan naman kami ng konduktor. Kaya tig-iisa kaming magkakapatid ng upuan sa loob ng bus. Pinili ko ang pinakadulo dahil naisipa kong magsalsal habang kumakain kami sa isang karinderya sa Gumaca. Pagkatapos maghapunan, pinagpatuloy namin ang panunuod ng pelikula ni Sharon Cuneta at Robin Padilla. Isang oras pa akong naghintay bago natapos ang lumang pelikula na parating kinagigiliwang panoorin ng nanay kahit ilang ulit na niya itong napanood. Pagkatapos na pagkatapos ng pelikula, pinatay na ang mga ilaw sa loob ng bus at dahan-dahan ko na ring hinimas ang ari ko. Mabilis itong lumaki. Mabilis ang kilos ng aking mga kamay, singbilis ng pagpapatakbo ng bus. Nang madali na akong lalabasan saka naman biglang huminto ang bus dahil may isang matandang nakiusap na ihihi muna. Binuksan ang mga ilaw ng bus, mabuti na lamang at mabilis kong naitago ang ari ko. Muntik pa itong maipit ng zipper. Bad trip ako dahil parang naramdaman kong pinagdamutan ako nang tadhana. Parang pinagkaisahan ako ng lahat ng tao sa bus. Parang alam ng drayber ang ginagawa ko. Lahat sila, ang konduktor, ang matandang nagkunwaring ihihi at parang kakuntsaba rin ang pamilya ko. Binitin ako. Ngunit wala nakapigil sa akin, simula nang umusad ang mga gulong ng bus, sinimulan ko kaagad ang naunsyaming pagsasalsal. Mas binilisan ko ang pag-urong-sulong ng aking mga kamay. Ayaw ko nang muling mabitin. Ilang segundo lamang at unti-unti nang lumabas ang kasit. Tumalsik ito sa may bintana ng bus. Pinunasan ko na lamang ng panyo. Pagkatapos kong magsalsal saka ko lamang naramdaman ang lamig ng aircon bus kaya napilitan akong isuot ang aking jacket. Natulog ako nang mahimbing na mahimbing. Pakiramdam ko, bago namin marating ang Manila, may ibang lugar na akong narating, ako lang, hindi kasama ang pamilya ko at ang iba pang taong sakay ng bus. Para akong ibong matagal nang humapo sa isang paraiso na akong lang ang nakakaalam.
Kapag nagsalsal akong mag-isa, ewan ko kung bakit parang parating kong hinahanap si Jethro. Habang hinihimas ko ang ari ko, si Jethro ang sumasagi sa isip ko. Parang katabi ko lang siya. Marahil si Jethro lang talaga ang nakakaunawa sa akin. Siya lang ang kaibigan ko. Kaya minsan, naisip ko na kung sakaling mapagod si Jethro sa pagsasalsal at hiniling niyang ako na ang maghimas sa ari niya hindi ako mag-aalinlangan. Gagawin ko ito marahil dahil sa utang na loob sa kanya. Kaya minsan ako na ang nagyaya sa kanyang magsalsal kami.
Sa tuwing magsasalsal din ako, may kakaiba akong kapangyarihang nararamdaman. Parang nagiging Diyos ako, parang si Jesus nang binuhay niya si Lazarus mula sa mga patay. Ito ‘yong kuwento madalas kong ikinakamangha kahit paulit-ulit ko nang narinig mula sa katekista namin. Para binibigyang buhay ko ang aking ari sa tuwing hihimasin ko ito. Parang salagubang na maari mong patulugin at kapag hinipan mo ay muling mabubuhay, gagalaw ang mga maliliit nitong paa at handa na namang makipaglaro sa’yo. Kahit na nanghihina ako pagkatapos magsalsal, parang lumalakas pa rin sa kalaunan.
Naisip ko rin na marahil isa sa mga pangunahing dahilan ng pagtuli ay upang maramdaman ang tunay na kasiyahan na dulot ng pagsasalsal. Masakit siguro ang pakiramdam ng nagsasalsal na supot.
Nitong mga huling buwan, halos apat na beses akong nagsasalsal sa loob ng isang araw. Hindi na rin ako nakakatulog kong hindi ako magsalsal. Minsan nga mas inuuna ko pa ito kaysa paggawa ng assignment. Nung una masarap na masarap, pero sa kalaunan parang nagrereklamo na rin ang ari ko. Kahit kaunting kasit na lang ang nailalabas pinipilit ko pa rin. Naramdaman ko ring parang sinasakal ko na ang ari ko. Mabilis itong namamatay pagkatapos na pagkatapos na mailabas ang kasit. Di tulad nung mga unang araw na kahit ilang minuto na ang nakalipas pagkatapos akong labasan ay tirik na tirik pa ito parang ‘yung plagpul namin.
May mga pagkakatong tumatanggi na rin si Jethro na sumama sa akin. Mas pinili niya nang makasama si Loraine, ang bago niyang nililigawan. Pinilit kong intindihin ang kaibigan ko. Marahil nakakasawa na rin ang magsalsal. At marahil doon na lamang kami nagiging magkaibigan. Wala na siguro siyang maramdamang lalim o bigat para ipagpatuloy ang pagkakaibigan namin. O baka namay tinamaan siya minsan ng sinabi ni Father Gabriel na kasalanang mortal ang pagsasalsal. Natakot din marahil siya sa sinabi ng pari na nakakabulag ang pagsalsal. Minsan ako, napapagod na rin. Parang simula ng magkaroon na bagong isang mahalagang tao si Jethro sa buhay niya, naging hindi na ganun kasaya ang pagsasalsal. Pero parati pa rin akong napipilitan gawin ang pagsasalsal, dahil parang doon lamang muling nabubuhay si Jethro, parang muli akong bumabalik sa unang pagkakataon na nalaman ko kung ano ang kulay at amoy ng kasit. Parang noon lamang ako naging simulang maging isang ganap na tao. Sa pagsasalsal ko rin patuloy na nailalabas ang sama ng loob ko at pati na ang hinanakit ko sa mga magulang at mga kapatid na hindi ko naman tiyak kung ano. Kaya parang isang pangangailangan na para sa akin ang magsalsal, dahil parang doon lamang ako nagiging tao, nagiging ako. Parang sa pagsalsal lamang nabubuo ang isang malaking jigsaw puzzle na ako. Ako na madalas nilang tawagin na Sal.

-ikinosedera ang kuwentong ito para sa isang antolohiya ng mga kuwentong erotika/o